5,4,3,2,1; JUMP!!
Door: Amelia & Kristel
Blijf op de hoogte en volg Amelia & Kristel
12 April 2015 | Zambia, Monze
Na lange tijd eindelijk weer een berichtje van de makuwa's!
We zijn alweer meer dan twee maanden in Zambia, wat vliegt de tijd!
We hebben de afgelopen weken weer heel wat meegemaakt.
We zijn deze maand gestart in het ziekenhuis wat een behoorlijke omschakeling is omdat het hier organisatorisch slecht in elkaar steekt. Het werktempo ligt nog lager dan bij het revalidatiecentrum en ze zijn hier met te veel personeel! Ondanks dat we te veel handen hebben mogen we veel doen waaronder leren gipsen. Blijkbaar doen fysiotherapeuten dit in het ziekenhuis. Deze maand mocht Kristel een dag assisteren bij operaties waarbij sommige patiënten naderhand ook gegipst werden. Erg bijzonder, wat Amelia eind april mag gaan ervaren. Op fysiotherapeutisch vlak gaan we deze maand niet veel nieuws leren, we moeten eerder de fysio's instrueren dan dat zij ons begeleiden maar ook daar leren we van. Het geeft ook wel een kick dat we nog student zijn en soms meer weten over bepaalde onderwerpen of beter redeneren dan onze collega's en dit van ons aannemen. Laatst hadden we bijvoorbeeld een patiënte waarbij een assessment werd afgenomen en onze collega dacht dat zij een beroerte had gehad en wilde al met de behandeling starten. Maar hij had amper iets uitgevraagd dus wij konden het totaal niet volgen en vroegen ons af waar hij deze diagnose op had gebaseerd? Wij dachten namelijk niet direct aan een beroerte gezien haar leeftijd(27), hemiplegie rechts wat geleidelijk aan is ontstaan, progressief verloop en continu hoofdpijn aan de linkerzijde van haar hoofd. Ze had nog geen scan van haar hoofd gehad en was nog niet op Hiv/Aids getest. We hebben haar doorverwezen omdat dit voor ons meer waarschijnlijk leek dan een beroerte. We zijn zeer benieuwd naar de resultaten!
Kristel heeft helaas een zeer trieste ervaring gehad waarbij ze werd geconfronteerd met de harde werkelijkheid hier in Zambia. Een cva patiënt is overleden gedurende de therapie waarbij er geen hulpverlening werd toegepast. Erg frustrerend dat je niks mag doen en ziet hoe iemand sterft. De patient had nogmaals een beroerte gekregen en de verpleegkundigen deden niks omdat als ze hem in leven zouden houden ze niet wisten hoe hij hier uit zou komen. Ze hebben hier niet de faciliteiten om iemand op te lappen of te verzorgen wanneer iemand in een zeer slechte conditie is na een beroerte, erg confronterend!
Verder hebben we ook nog veel leuke dingen meegemaakt zoals het pakketje uit Nederland van Amelia haar familie met allemaal Nederlandse lekkernijen erin, een doopsel, Kristel haar verjaardag en natuurlijk ons weekje Livingstone!!
In Livingstone hebben we genoten van de kleine dingen die we heel erg missen zoals; Cappuchino, italiaans ijs, Nutella choca pasta (waarvan we een hele lading hebben ingeslagen voor thuis in Monze), paaseieren, barbecuen en biertjes/wijntjes drinken, sushi, pizza, souveniertjes, op stap in de lokale bar waar we lekker met de heupen konden schudden en de O, zo mooie natuur!
We hebben de Victoriafalls van een afstand maar ook van dichtbij bewonderd! En van dichtbij dan bedoelen we dus bovenop de waterval, in het water waarbij we over de rand van de waterval naar beneden konden kijken! En niet te vergeten onze top ervaring: Bungeejumpen! We staan er nog steeds van te kijken dat we het gewoon gedaan hebben en ook nog eens driedubbel! (bungeejump, swing en slide). Naderhand zaten we zo vol adrenaline dat Kristel zo snel liep dat het leek alsof ze de trein moest halen en Amelia praatte zo snel dat het leek dat ze een pilletje had gehad haha! We hebben hier ook weer veel mensen leren kennen, ervaringen kunnen delen en veel gelachen. Helaas is het einde van ons verblijf in Livingstone in zicht maar we gaan er de laatste dagen nog volop van genieten!
Maandag moeten we weer aan de slag in het ziekenhuis wat weer even omschakelen wordt na een weekje vakantie. Gelukkig hebben we alweer een weekendje op de boerderij bij Nina (Nederlandse vrouw in Monze) in zicht, bezoek van de Duitse en italiaanse meiden die we in Livingstone hebben ontmoet en een Polo weekendje met de high society uit Zambia.
Groetjes!
-
12 April 2015 - 14:09
Papa Toon.:
Ik word een beetje jaloers op jullie maar dat is alleen maar een goed teken ,dat betekend dat het daar goed gaat. Een hele mooie ervaring wat jullie daar opdoen en dan nog bungeejump wauw niets voor mij ik heb er de broek al van vol als ik er aan denk.
Groeten pap. -
12 April 2015 - 20:07
Lotte Libbers:
Hoi hoi!
Wat leuk weer een verhaal!
Jeetje wat heftig dat ze die mensen zo maar dood laten gaan. Zou je hier niet kunnen voorstellen!
Fantastische foto's van het bungeejumpen en de watervallen! Zou wel lekker zijn even een weekje vakantie!
Veel succes nog!
Lotte -
15 April 2015 - 08:57
Moniek Classens:
Wauw Wauw Wauw!
Wat een ontzettend leuke ervaringen doen jullie daar op zeg!
Zo fijn om te zien dat jullie het naar jullie zin hebben en dat wij fijn mee kunnen genieten van al jullie avonturen!
Geniet weer lekker van al wat komen gaat!
En we wachten hier weer op jullie volgend bericht!
Liefs Moon -
15 April 2015 - 16:55
Marij Kuhlmann / Fysiotherapie Westsingel Horst:
Dag Kristel en Amelia,
wat een verhalen allemaal Kristel! en wat een levenservaring, dit gaan jullie nooit meer vergeten.
Prachtig, ontroerend, droevig, grappig, leuk, triest, mooi, alles komt aan bod.
Geniet ervan, het is je van harte gegund.
Heel veel groetjes van ons allemaal en kom goed weer thuis.
Team Fysiotherapie Westsingel
Westsingel 96 5961 DH Horst
-
17 April 2015 - 20:46
Femke:
Wat heerlijk om jullie verhalen te lezen. Ik waan me bijna in Afrika terwijl ik in Breda op de bank zit. Mooie ervaringen, bijzondere en ook emotionele ervaringen. Die krijgen een speciaal plekje in je hart.
Liefs Femke -
05 Mei 2015 - 20:37
Tante Adje En Neefje Ko:
Hoi Kristel en Amelia!
We hebben net het verslag gelezen en de prachtige foto's bekeken. Het was wederom een boeiend verhaal. Fijn dat jullie het nuttige en het aangename zo kunnen combineren. Dit moet een zeer leerzame tijd zijn voor jullie. We wensen jullie nog veel succes en plezier en kijken uit naar het volgende verslag.
vele groeten tante Adje en neefje Ko -
10 Mei 2015 - 22:04
Oom Clemens:
Hoi meiden,
Petje af.
Mooi om te zien dat jullie 20 jaar na mijn sprong van de Zambesi-brug (111 meter, hoogte van de Domtoren) van dezelfde brug zijn gesprongen. Enkele reisgenoten met hoogtevrees durfden zelfs de brug niet op te lopen om over de leuning te kijken en bleven vanaf de zijkant kijken!
Wat is het studentenleven toch zwaar!
Geniet verder van jullie mooie avontuur.
Groetjes uit Rijswijk,
Maija, Tara, Miranda en Clemens
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley